مرا با تو چه نسبت است!
تو می آیی یا من؟ یا هردو در امتداد یک خط موازی به سوی یکدیگر در حرکتیم تا در نقطه ای به هم به پیوندیم.!
بی تردید شوق تو به من بیشتر است تا من به تو!
تو عاشق منی و من دوستدار تو!
اما خب من هم دلم برایت تنگ شده است.
برای دلربایی های لحظه لحظه ات آنگاه که با نگاه غمزه آمیزت مرا به آغوش سحری و بوسه های افطاری ات می خوانی!
برای اخم های با ابهت و پر جذبه روزانه ات که مرا به تو مشغول می دارد
و مرا میهمان تامل و درنگ و اندیشه
درمحبوب بالاسری تو و من می کند.
خوش می آیی! ای ماه دلربای همه نیک سیرتان
افسوس که آیین عشق بازی نمی دانم
و دریغا که ادب حضور هم نمی دانم
اما هرچه باشم و هرکس تو را می خواهم
به قول آن پیر: لوک و لنگ و چفته شکل و بی ادب /سوی او می قیژ و اورا می طلب
میخواهم، می دانی میخواهم تو را پذیرا باشم .پذیراییت کنم.
چه می دانم ،چه بگویم در برابر گفتار خدای تو ومن که: تورا به خود منتسب نمود و به ماه خدا شهره ی نیکان شده ای!
چه می دانم و چه بگویم که: تو را به میزبانی من "انسان"ارج نهاده اند و من "انسان" را به میهمانی خدایت تکریم و بزرگ داشته اند.
با راهنمایی و یاری خدایمان یعنی "خدای تو" و "انسان" بر سفره ادب تو زانومی زنم.
تا از باده سر به مهر روزه داران نیک سیرت مرا بنوشانی"و یسقون من رحیق مختوم"
مرا یاری خواهی کرد تا از جام تلاوت کتاب مقدس خدایمان جرعه های شناخت و معرفت و رشد و پرواز سرکشم.
مرا یاری خواهی کرد نگاه از تو برندارم و تو نگاه در نگاهم بدوزی تا نگاه به قدرت و شهرت و شهوت و ثروت و جمال و جلال
اعتباری و دروغین ت بازان و هوا مداران مرا در باتلاق بی خودی و بی خدایی فرو نبرد.
مرا یاری خواهی داد تا تن "انسان تنها" را فرمانبرروح قدرتمند "انسان با او" سازم.
خوش آمدی ماه من!
خوش آمدی ماه خدا!
پ.ن: دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه امام علی بن الحسین علیه السلام که به هنگام رویت هلال ماه مبارک رمضان گفته شده است
را در شب اول ماه رمضان فراموش نکنیم.
روزهای خدا یعنی چه!!
جبرهای به اختیار!
چرا چنین شتاب زده!
تو ,مرا ,انسان ,بی ,ادب ,های ,مرا یاری ,یاری خواهی ,تو را ,و من ,خوش آمدی
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت